Donderdag, 19 April, aankomst in Saigon en direct op excursie

“Relatieve” GOOD MORNING VIETNAM !!!
Na 16 uur treinen, beetje geslapen, net 5h30 en onze taxi staat op ons te wachten, hop naar het centrum naar ons hotel waar we onze bagage in bewaring geven, ontbijten, wat opfrissen aan lavabo en wijlen weg.
Kleine twee uren rijden door deze stad (met 12,5 mln inwoners en een 7 mln brommerkes) en het platteland, tot we komen bij de site waar een tunnelcomplex van de VC kan bezocht worden (blijkbaar hebben ze met de hand meer dan 250km tunnels gegraven).
Via een replica van een oud Vietnamees dorp krijgen we een hele interessante uitleg over de organisatie van de VC, hun wapens, hun valstrikken en hoe ze overleefden in deze bijzonder schrale omstandigheden. 
Gedurende de uitleg zijn we ook gefacineerd door het hels lawaai van de miljoenen krekels die in de bomen zitten en ... onze gids die in zijn baardloze nek 3 haren had staan van meer dan 10 cm.

We zien hoe de toegangen van de tunnels en de verluchtingsgaten werden gecamoufleerd, hoe de tunnels in 3 lagen werden aangelegd (tot 9 meter diep), welke ontsnappingsroutes er bestonden, welke valstrikken er werden voorzien en dan een eerste uitnodiging om, na een demo door een Vietnamees zo groot als JV maar minstens 60 kg lichter, zelf eens te proberen, de Noren doen het (maar ja die wegen samen ook maar 100kg - ondanks het uitgebreid eten en drinken). 
Volgende put, Luc probeert, geraakt in de put maar de zijgang lukt hem ondanks zijn atletisch en lenig lichaam niet (rara wie heeft dit geschreven 🤣).

Wat verder horen we schoten, precies of ze zijn een aantal VC’s vergeten te vertellen dat de oorlog gedaan is, wat blijkt, er bestaat de mogelijkheid om te schieten met de meest courante wapens van de oorlog, zoals karabijnen, AK47, Mi16 ... zelfs van die machinegeweren die op tanks of jeeps werden gemonteerd. Boys will be boys, ... één blik naar Taille en we staan aan counter om kogels te kopen, we kiezen elk voor de AK47; ne kogel kost wel 60.000 dong (maar een 2 euro, maar hier hebt ge daarvoor 3 pinten), elk 5 kogels, zo een lawaai, miljaar ... bon, na 30 seconden het equivalent van 30 pinten verschoten en .... allemaal mis (we waren het eens, die geweren zijn zeker krom).
Later horen we de mitrailleur, die mensen hebben meet dan een jaarinkomen van een Vietnamees verschoten.

Wat verder een demo van het koken gedurende de oorlog (bv enkel heel vroeg als er nog mist hangt), demo hoe ze “omgekeerde” sandalen maakten, zodat hun voetsporen in de andere richting wezen dan ze effectief stapten, nog wat gedoe ...

Volgende poging om effectief in een tunnel te geraken, hier zijn de gangen een beetje breder gemaakt voor de toeristen, we kiezen zelf wanneer we boven komen (zie foto van Ann net voor ze erin gaat, die zegt veel 😥) want elke 20 meter is er een uitgang, in ons hoofd gaan we voor 100 meter maar na 20 meter komen we één voor één boven, echte helden. Ik heb sterke twijfels of den Bert daar ooit is doorgeraakt bij zijn bezoek aan dit complex.

Daarna een warme thee en maniok, smaakt gelijk ne patat, effe naar de propaganda documentaire en wijlen weg.

Lunch is niet voorzien, dus we kopen ons wat koude drankjes, terug naar Saigon, bezoeken een oude tempel, hier komen de meisjes bidden die of een vent zoeken of zwanger willen geraken of raad nodig hebben. Ik zou zeggen, kijk naar de foto’s van die vettige venten die namens de goden spreken, ofwel slapen ze, ondanks offerblokken als kluizen steken ze het geld direct in hunne zak, ... dat er mensen zijn die daar nog in geloven...
Daarna naar een kathedraal en een postgebouw nog gebouwd door de Fransen ... ok. Daarna naar het paleis, eerst gebouwd door de Fransen en daarna herbouwd door de Zuid Viëtnamesen ... ze hebben er een heel lelijk gebouw van gemaakt, precies een mislukt hotel.

Gedurende de gids zijn propagandistische uitleg heeft hij het steeds over de Amerikaanse oorlog, Luc wijst er hem op dat het eigenlijk een burgeroorlog was, en plos verandert zijn discourt, als het gaat over Noord en Zuid heeft hij het over wij en zij, en die van het Noorden zijn niet te vertrouwen (you think friend, but they put knife in back ...), het is hier duidelijk nog geen peis en vree. 
Het verschil tussen de steden en industrie, zelf de activitieten op het platteland is enorm ... gaat dit wel goedkomen ? Vlaamse en Waalse toestanden maar dan met een rieten hoed op.

Ondertussen hebben we ook ontdekt dat Saigon nog altijd officiëel kan gebruikt worden als het gaat over drie specifieke districten 1, 3 en 10, het geheel is Ho Chi Ming city.

Afgezet aan het hotel check-in, zalige douche en Ann en Luc weer weg, op stadsverkenning, wat eten, wat drinken ... en wie komen we tegen in een stad van 12,5 mln inwoners ... onze Noren, ... het feest kan weer beginnen, na een tijdje Ann effe naar hotel gebracht, Taille zijn madam wat later en wij drinken rustig verder en genieten van wat er rond ons gebeurt, Taille gaat nog geld halen, hij gromt wat, die werkt niet ... het geld ging er nochtans uit, ...dus tijd om te gaan slapen.

De andere gaan morgen naar de Meikong delta. Wij voorzien voor morgen een rustige dag ... wat we gaan doen ? ... dat zien we morgen wel weer.

Ann en Luc