Maandag 16 april : treinen naar Da Nang en dan naar Hoi an

GOOD ... auw ... MORNING VIETNAM,
Worden wakker in ons treincompartimentje en de iedereen heeft nog redelijk goed geslapen. Enkel Luc voelt zich geradbraakt door het steenhard en te klein bed.
Om 8h brengen ze een ontbijt en koffie, het smaakt.
Buiten zien we een volledig ander decor, heel veel groen, veel waterplassen en rivieren, en ... regen. We maken wat fotookes, becommentariëren wat we zien (mensen blijken graag heel dicht tegen de spoorweg te bouwen ondanks de vele lege ruimte wat verder. 
Het valt toch weer op dat er veel vuil is overal, mensen in krotten wonen en ons inziens gewoon bezig zijn met overleven. 

Het is een gegeven dat van alle plastiek in de oceanen er ongeveer 90 procent komt van 10 rivieren en daarvan liggen er 8 in Azië (voor quasi alles geven ze hier wel een plastiek zakje - maar in Brussel denken ze eraan om rietjes te verbieden).

Om 12h in het station aangekomen, ondertussen volle zon, een busje zoeken en naar ons hotel in Hoi An (een 50 minuten rijden). Wat een verschil met Hanoi, brede propere wegen, kalm verkeer, zelfs een voorzichtige chauffeur, hoge nieuwe gebouwen, veel economische bedrijvigheid ... precies een ander land.
Komen via wat kleine wegjes aan in het hotel Pearl River met zicht op de rivier, 4sterren (was ander hotel dan voorzien, hebben we een upgrade gekregen ?), perfecte kamer, alles precies nieuw, zwembad, ... yep dat zien we hier zitten (hotel blijkt pas een jaar in gebruik te zijn).

Nadat we ons geïnstalleerd hebben, iets eten en drinken en we wandelen naar de oude stad (toffe wandeling langs de rivier en een kleine twee km verder zijn we er). Vele leuke winkeltjes (Ann bestelt een paar kleedjes en een short die ze vannacht op maat maken en vanaf morgenvroeg liggen ze klaar ... alles samen voor 40 eur - via messenger gesprekje heeft ons Marleen VDP haar ongenoegen geuit over deze prijszetting). 
Zijn nog moe (Luc wat verkouden) en besluiten rond 19h terug naar het hotel te wandelen als plots Ann haar tas licht begint te geven en het is niet haar GSM, maar ... van één van die winkelmeidjes (Ann als omgekeerde Robin Hood). Ann pakt op en zegt tegen het paniekerende meisje dat we direct terugkomen ... waren nog niet ver (was dat meisjes blij en Ann rood 🤣).

Eens aan het hotel is Ann beneden nog iets gaan eten en Luc heeft een spaghetti en een Baca op de kamer laten brengen. Kort daarna ... slapen ... en de rest ... zien we morgen wel weer.

Ann en Luc